چقد دوس دارم بنویسم مث قبلنا..
همه این چیزایی که از ذهنم داره میگذره..
ولی انگار دستم نمیره به نوشتن..
فقط میدونم دوست دارم از همه فرار کنم..
منواین هاله که بالای سرمه و ازم دور نمیشه.. هرجند مقصر خودمم.
کاش عرضه داشتم.. کاش از هیچی نمیترسیدم.. کاش این ابرای سیاه برن زودتر..کاش این گریه ها واسه همیشه تموم شن.. کاش ازین پوچی راحت شم..
کاش بتونم مثل بقیه آدما بدون فکر کردن به این چیزا زندگی کنم..
خدا .............
شاید امیدم پر رنگ تر شده باشه..
ولی هنوز جای خیلی چیزا خالیه.. خیلی چیزا درست نشده مونده.. خیلی چیزا سر در هوا موندن..
انگار هیچی به هیچی