از لحاظ روحی صفرم.
و تمام خاطرات گند زندگیم از ادمای داخل زندگیم داره تو ذهنم مرور میشه و این حال بدمو تخمی تر میکنه
چرا سهم ما از زندگی فقط اشک.. بغض.. دوریه.. سختیه.. نرسیدنه.. نشدنه.. نا امیدیه.. و.....
بقول تکی همه زندگیمون رو کاش و ایشالله چرخید..
بهرحال امیدوارم ایندفعه یه چی بشه
خدایا مرسی که هستی
نمیدونم چرا این چند روز انقدر زیااااد دلتنگ خواهرمم..
اصن تو این ۶-۷سالی که رفته اینجوری فک نکنم دلتنگش بوده باشم و به شدت به یادش..