احساس میکنم وجودم.. همه ی همم.. چند بخش شده..

یه بخش خواهرم.. یه بخش پدر و مادرم.. یه بخشش برادرم.. یه بخششم حمید و زهره..

اصن اینو دیشب از اعماق وجووودم حس کردم.. انگار هیچیم مال خودم نیس.. انگار کلی مسولیت رو دوشمه.. اصن هر لحظه از روزم درگیر یکی ازین افراده..  

همش باید حواسم به همه اینا باشه.. با اینکه از همشون کوچیکترم ولی یه جورایی انگاری دارم یه خانواده رو میگردونم..

شاید هیشکی نفهمه چی میگم یا چخبره اطرافم یا زیادی بزرگ کردم.. 

جای من نیستین..

سال عجیبیه امسال