ازونجایی که یه چیزی حدود یکسال و خورده ایه که چالش هااااا دارم با محل کارم..

تصمیم دارم بلاخره ترک محل کنم..ولی از یه طرف میگم شرایط کاری اینجا خوبه و حیفه و اون شخص رو دایورت کن. محل نده و کارتو کن..

از یه طرف میبینم به حدی تحت فشار روحیم و مغزم خسته میشه از اون شخص که فرار به قرار و پول و هرچیز مثبت دیگش ترجیح میدم..

واقعا نمیدونم باید چه کنم؟! 

کاش یکی مستقیم بهم بگه ته فلان کار خوبه و اون کارو انجام بده..

فقط میدونم که خستم واقعا ازین همه حاشیه و داستانای عجق وجق و خاله زنکی و عوضی بازی و .....

سرفه های شدید که خوابو ازم گرفته و سردرهای عجیب غریبی که توان ایستادن و راه رفتنو ازم میگیره..

میگذره ....

و سیگاری که چند روزی هست سمتش نرفتم و دورم ازش

نزدیک یک هفتس که مجددا درگیر کرونام.. و با وجود خوردن قرص ولی بازهم خوابی ندارم برای استراحت.. عملا خوابی نیست یعنی..

کرونای عجیبیه ..

و خب من چقدرررر فرق کردم از همای دو سال پیش.. درصدی مهم نیست واسم.. و چقدر توانم در درد بیشتر شده.. چقدر صبورتر سدن در برابر نصیحتا و اوامر اطرافیان..

کلا حجم پختگی زیادی رو حس میکنم در خودم..  و امیدوارم دوره ای و موقتی نباشه..

امیدوارم کنترل خشم و رها کردن رو هم فرا بگیرم که مابقی عمرم هرچقدر که هست و مونده راحت تر زندگی کنم..

مرسی خدا

خیلی ذهنم مشغوله.. 

اصن مدیریت اتفاقا و داستانای زندگیمو انگار از دست دادم..

نمیدونم باید چیکار کنم؟!!

خدا کمکم کنه..

نمیدونم باکی باید مشورت کنم

چیزی که اینروزا با خودم همش میگم اینه که 

هیچ شبی نبوده صبح نشه..

بلاخره تموم میشه..

و اینبار محکم تر از قبل بلند میشم...

ولی الان له ترینم و اینو فقط خدا میدونه.