اون وقتی که بفهمی هیچیکیو واسه خودت نداری..حتی یگ نفر! یا اصلا هرچیزی که بهت یک انگیزه بده.. بدونی به یه دلیلی زنده ای!! به یه امیدی!!
یه روزنه کوچیک حتی!
اون موقع تازه میفهمی یه بازنده ای..
هه الان نه!!
تو از اول عمرت بازنده بودی.. یه بازنده ای که هیچ کاری نتونستی واسه زندگی خودت کنی!
حس بدیه که هیچی تو رو وادار به زندگی نمیکنه.. خیلی سگی و تخمیه :|