نزدیک 10-12 سال که دارم باخودم تکرار میکنم 30 سالگی اخر خط واسه من...

یکسال فقط. یکسال دیگه فرصت دارم واسه زنده گی.. بعدش باااااید تموم بشه..

کاش این کابووس لعنتی زندگی و ادمای مزخرفش زودتر تموم بشه..

تنها جایی که احساس میکنم واقعا دارم زندگی میکنم. همین وبلاگمه..

هیچکی نیس اینجا زر بزنه.. اصابمو خورد کنه.. هرچی دلم بخواد میگم.. استرس ندارم. نگران هیچی نیستم اینجا..

چه حال تخمی و مزخرفی دارم..

دلم میخواد برم بیابون جیغ بزنم..

دوس دارم از همه فرار کنم..

نمیخوام با کسی حرف بزنم.. هیچکی. نه سرکار نه خونه نه هیچ جای دیگه..

ولم کنین..

دلم گرفته