از اینکه انقد راحت میتونم بغض کنم و اشکم دربیاد متنفرم..
دلم میگیره واسه گذشته.. با همه اتفاقای تلخ و گوهش بازم زندگی جریان داش واسم..
تفریح داشتم.. 4 تا رفیق و دوست و... بودن باهاشون خوش بگذرونم روزای گوهم یادم بره حتی لحظه ای.. یادش بخیر جوونیام..
سال به سال یکی از عزیزام داره ازم دور میشه و من دارم تنها تر میشم.. نمیدونم اخرش قراره چی به سر زندگیم بیاد..
یه روزی منم همه چیو به باد میسپارم.. هم خودمو همه خاطره هامو..
از مادر بودن فقط غذا پختن بلده..
میگه روانکاوه گفته به این نوع مادرا میگن مادر مرده..
انگار هیچ احساسی نباید داشته باشه..
بغل.. دوست داشتن.. پشت فرزند بودن.. حمایتش کردن.. ارومش کردن.. و.....
هیچی..!!
راس میگف